Februari, het toenemende licht.
De uitlopende bolletjes priemen al door de harde wintergrond.
Annemoontjes hebben hun eerste kanten blaadjes al naar buiten gewerkt en de sneeuwklokjes staan zelfs al in volle glorie. En dan toch opeens die vorst.
Zo vierde ik 1 februari Imbolc, het Keltische feest van de dagende lente en werd ik 2 februari geveld door de griep. Die griep was heftig en sleurde me drie dagen door een duister dal, maar de vierde dag zag ik weer wat licht en nu, de vijfde dag, voel ik mijn hernieuwde kracht.
Hoe vervelend het ook is, zo'n griep kan toch een goeie opruimer zijn. Je zweet de overbodige afvalstoffen eruit en kunt tegelijk in je hoofd opruiming houden.
Vanochtend voelde ik een borrelende levenslust. Ben meteen onder de douche gesprongen, (bbbbest nog koud), haar gewassen en aangekleed. Een tijdje later liep ik naar de bakker voor een lekker vers broodje en kocht meteen maar een voorjaarsboeket van roze tulpen. Ik heb genoten van de heldere vrieskou en de zon op mijn gezicht.
Intussen dienen zich allerlei vernieuwende ideetjes aan en heb ik zin om die de komende tijd vorm te gaan geven.
Februari, de tijd van het toenemede licht, het gevoel van een nieuw begin, maar voor nu maak ik nog maar een stevige soep en hang ik vetbollen op voor de vogels.
