Als je enkel liefde naar anderen brengt en niet naar je zelf, hol je je zelf uit. Een holle boom zal nog een tijdje takken voortbrengen waar vogels in nestelen, maar op den duur zal ze toch vervallen.
Kun je met liefde naar jezelf kijken?
Kun je liefde voelen in jezelf, voor jezelf?
Kun je jezelf aanvaarden waar je bent, in jouw proces?
Als er rust is in jezelf, door acceptatie van wat er nu is,
kun je de liefde helemaal ervaren en kan de liefde vrij door je heen stromen en
je voeden.
Liefde is de energie die jou heeft voortgebracht, heeft
gevormd. Cel voor cel, ben je pure liefdesenergie en elke cel die zich vandaag
vernieuwt, is die pure liefdesenergie. Die
energie onderhoudt jou, elke seconde van de dag en de nacht. Zo blijft je
lichaam in tact en kan je ziel door je lichaam op aarde zijn.
Ook je ziel is pure energie, die voorkomt uit liefde en gecreëerd
is vanuit de bron van liefde.
Je ziel heeft gekozen om op aarde te zijn en heeft daartoe
een lichaam gecreëerd, dat is gevormd met de liefdesenergie.
Hoe komt het toch dat we binnen de liefdesenergie obstakels opwerpen?
Dat er negativiteit ontstaat die disharmonisch is? Dat we afwijken van de energie
van liefde?
Elke verstoring is een afwezigheid van liefde. Elke
negatieve gedachte, is als een steen in de rivier, waar het water niet kan
doorstromen. Door het leven op aarde, het leven in de dualiteit, ervaren we die uitdagingen, die het moeilijk
maken om in harmonie te blijven, om de liefde te blijven voelen. Door steeds
terug te keren naar liefde, kun je de stenen zien en ze weer opruimen. Steen
voor steen, met liefde.
Het kan helpen om je steeds weer af te vragen:
‘Is dit liefde voor mezelf?’
Alleen als je met je zelf in liefde leeft, kun je in liefde
leven met anderen.
Alleen als je in liefde bent, kan de liefdesenergie vrij
door je heen stromen en in harmonie creëren.
Uit liefde voor jezelf is het soms nodig om jezelf te
bewaren en ’nee’ te zeggen tegen iets wat op dat moment niet goed voelt.
Wat
goed is voor jou, is ook goed voor de ander: liefde.
