Verhuisd!

Mijn prachtige, 273 jaar oude, nieuwe huis, met de mooie naam: 'De granaatappel'.

De laatste 6 weken hebben we heel hard gewerkt om het ook van binnen mooi te maken.
Daarbij had ik ook nog een nieuwe baan gekregen, dus al met al was het flink aanpoten voor mij, om alles goed gegrond te houden, maar het is gelukt!
In de komende weken ga ik verder met het inrichten van mijn huis, zodat ik heel snel mijn nieuwe praktijkruimte kan inwijden.
Jullie lezen het, zodra het zo ver is.

Vrouwenkrachtcirkel, supportgroep voor vrouwen.

Het is zover. Het is 2012.
Je bent klaar met therapieën en 'therapeuteren'.
Waar je mogelijk wel behoefte aan hebt is: support.
Support in de zin van: uitwisselen van gedachten, ideeën en gevoelens, ervaringen delen en elkaar inspireren. Dat kan je helpen om je leven helder te begrijpen en je dromen waar te maken.

Vrouwen hebben hun natuurlijke wijsheid, het enige wat er nodig is, is aandacht, ruimte en vertrouwen, om dat naar boven te laten komen.
Juist in deze tijd is de behoefte aan verbinding groot. Dit is het doel van de Vrouwenkrachtcirkel.

Twee vrouwen, of meer, zijn nog wijzer dan een vrouw alleen.
Creëren kan eventueel co-creëren worden, als jij je talenten bundelt met die van anderen.

Zo is het idee ontstaan om een Vrouwengroep te vormen, als support voor vrouwen in de  NU- tijd.
We zullen een keer per maand, op zaterdag samen komen, van 11 tot 13 uur.
De bijdrage is 11,11 Euro. (de ene een versterkt de andere).
Om te beginnen zal er een groepje starten in Goes. Later in het jaar, bij voldoende aanmeldingen, ook een groep in Middelburg.

Wil je meer informatie of wil je meedoen? Mail me dan via heleendemeijer@hotmail.com.
Je bent van harte welkom.

...en je maakt er geen verhaal bij.

Stel je voor: je gaat naar het strand. Je komt het duin over en je ziet dat het eb is. Wat doe je?

‘Lekker wandelen’, zeg je nou misschien. O.k.

Stel je voor: Je gaat naar het strand. Je komt het duin over en je ziet dat het vloed is. Wat doe je?

‘Zwemmen’, zeg je nou misschien. O.k.

Stel dat het vloed is en 2 graden onder nul?

 ‘Nee, niet zwemmen dan. Genieten van de wind, het geluid en de geur van de zee.’

Stel het is eb en 30 graden?

‘Een parasol opzetten en een ijsje eten. Het wordt vanzelf weer vloed.‘ O.k.

Tot zover is het: ‘Je maakt er geen verhaal bij’.

Je kunt er ook voor kiezen om er wel een verhaal bij te maken: ‘Dat heb ik nou altijd. Als ik eens wil zwemmen is er geen water.’

‘Ja hoor, wil ik eens een lekkere strandwandeling maken, is er geen strand maar water.’ 

Als het over het strand gaat, of over het weer, hebben we wel geleerd, dat we daar geen invloed op hebben en zijn we wel geneigd om te accepteren wat er is. We vatten het (hopelijk) niet persoonlijk op.

Helaas op vele andere momenten, in andere situaties in ons leven, zijn we echt ‘verhalen makers’.

De verhalen die we ons zelf vertellen hebben invloed, ook als we ons dat niet bewust zijn.

Wat ik mezelf vertel heeft invloed op mijn humeur, op mijn houding en op mijn energie.

Wat als ik er geen verhaal bij zou maken?

Of als ik denk aan wat ‘Een cursus in wonderen’ zegt: ‘De feiten zijn neutraal’.

Of zoals ik Els Thissen vaak heb horen zeggen:’Je bemoeit je er niet mee’.

Hèhè, wat een rust geeft dat. Het lijkt wel vakantie!

Vandaag ga ik het weer eens oefenen.

Leven... en er geen verhaal bij maken.

Het debuut van Heleen de Meijer ‘We willen de wereld vertellen dat liefde het enige is wat er toe doet, omdat liefde alles is wat er bestaat. Jij bent gemaakt van liefde en liefde heeft jou gemaakt, want iets anders kan er niet bestaan.’ De engelen van liefde vertellen wie zij zijn en wat liefde werkelijk betekent. Alle aspecten van liefde, die een mens op aarde mee kan maken, worden uitgelegd. Het wordt geïllustreerd met een prachtig liefdesverhaal, over gewone mensen. Het boek neemt je mee op een ontdekkingstocht door je ziel en geeft praktische inzichten, die je in jouw dagelijkse leven kunt toepassen. Heleen de Meijer (1955) is afgestudeerd hypnotherapeut en paranormaal therapeut. Tijdens haar leven ontwikkelde zij haar mediamieke gave, die haar in staat stelt in contact te zijn met de onzichtbare werkelijkheid. In afstemming met de energieën om haar heen, schrijft ze op wat die haar vertellen. Heleen woont in Goes en heeft een praktijk voor energetische therapie en spirituele coaching. Haar motto is: volg je hart, om te zijn wie je werkelijk bent. Bestel nu Liefde volgens de engelen Verschijningsdatum: begin juli Verkoopprijs: € 15,95 (exclusief verzendkosten)

Liefde volgens de engelen, Heleen de Meijer Aantal pagina's: 88 ISBN: 978-90-484-2489-4 Verkoopprijs: € 15,95 Verzendkosten: € 2,76 (NL) € 3,96 (EU) Beschikbaar vanaf: begin juli    Uitgeverij Free Musketeers B.V. Herenwaard 177-A Zoetermeer, Zuid-Holland 2716 XV +31 (0) 79 - 320 35 90 Copyright © 2012 Uitgeverij Free Musketeers B.V. Alle rechten voorbehouden Deze promotiemailing wordt eenmalig verzonden. De auteur heeft alle betrokkenen hiervoor om toestemming gevraagd.  afmelden

Gevoeliger worden.

Er is al veel geschreven over 2012. In hoofdlijnen gaat het dan steeds over het verhogen van de frequentie van onze energietrilling. Door de verhoging van deze trilling worden we gevoeliger.

Gevoeliger worden is niet hetzelfde als emotioneler zijn. Gevoeliger worden betekent: zuiverder voelen en zien en weten. Meer opmerken, registreren, en waarnemen.

 Het is meer in de betekenis van: gevoelige apparatuur. De geluidsinstallaties worden b.v. steeds  gevoeliger. Dat betekent dat ze de muziek zuiverder laten  klinken, maar niet dat het apparaat er emotioneel van wordt. Het betekent ook niet dat het apparaat er een interpretatie aan geeft of een waardeoordeel aan vast knoopt. Het geeft zuiver weer, zoals het is. Dus zit er een stofje op, dan hoor je dat ook. Er is eerder “ruis op de lijn”.

Emoties zorgen bij het gevoeliger worden voor “ruis op de lijn”. Omdat we gevoeliger zijn, zullen we emoties ook sterker ervaren. 

Wat zijn emoties?

Leven in je grootsheid.

Stel je voor dat alles wat je wilt opeens lukt.

Dat er geen enkele belemmering is tussen wat je wilt , wat je doet en wat er van komt.

Zie eens voor je hoe jij eruit ziet als je al je kwaliteiten gebruikt. Als je al je talenten hebt ontwikkeld en die allemaal inzet in je leven, precies zoals jij dat wilt.

Hoe zie je eruit?

Hoe beweeg je?

Hoe sta je?

Welke mensen heb je om je heen?

Hoe ziet je omgeving eruit?

Waar ben je mee bezig?

Hoort er een bepaalde muziek bij?

Bepaalde kleuren? Geuren?

Hoe voel je je?

Wat kun je vandaag nog doen in die richting?

Komt er nou al iets tussen in je gedachten? Wat is dat?

Is die gedachte er één uit liefde of één uit angst?

Liefde komt voort uit je oneindige ziel, angst komt voort uit je ego. Het ego wil niet dat jij je talenten gebruikt en wil zeker niet dat jij vanuit liefde leeft.

Als je al je talenten gebruikt en vanuit liefde leeft, verdwijnt  je ego. Het is dan overbodig geworden.

Dus: het ego wil niet uit het script geschreven worden en produceert angstige gedachten, zodat jij lekker bij hem blijft.

Angst weerhoudt je ervan om in je grootsheid te leven en alles te ontplooien wat je in je hebt.

Angst is een blokkade voor liefde.

Hoe ga je daar mee om?

Ten eerste: zien dat dit zo is. Het herkennen, erkennen en het zien voor wat het is.

Zie dat het het ego is dat je weghoudt van wie je werkelijk bent. Omarm dat en beslis dan hoe je verder gaat.

Angst gaat voorbij. Liefde blijft.

P.S. Ik heb verschillende mensen horen zeggen: "Maar het ego heb je nodig om in de wereld te zijn".
Het is denk ik, een kwestie van definitie. Wat bedoel je met het ego?
Ik denk dat ze dan dat bedoelen, wat ik het "ik" noem. Je "ik" is de keuzemaker in de wereld. Dat gene wat beslist of je koffie of thee wilt. Met het ego bedoel ik je patronen, die je hebt ontwikkeld ter verdediging. Onze verdedigingsmechanismen, die verdedigen ons zelfs tegen liefde.
Het ik is vrij en leeft in het nu.

Nieuw begin.

Februari, het toenemende licht.
De uitlopende bolletjes priemen al door de harde wintergrond.
Annemoontjes hebben hun eerste kanten blaadjes al naar buiten gewerkt en de sneeuwklokjes staan zelfs al in volle glorie. En dan toch opeens die vorst.


Zo vierde ik 1 februari Imbolc, het Keltische feest van de dagende lente en werd ik 2 februari geveld door de griep. Die griep was heftig en sleurde me drie dagen door een duister dal, maar de vierde dag zag ik weer wat licht en nu, de vijfde dag, voel ik mijn hernieuwde kracht. 
Hoe vervelend het ook is, zo'n griep kan toch een goeie opruimer zijn. Je zweet de overbodige afvalstoffen eruit en kunt tegelijk in je hoofd opruiming houden.
Vanochtend voelde ik een borrelende levenslust. Ben meteen onder de douche gesprongen, (bbbbest nog koud), haar gewassen en aangekleed. Een tijdje later liep ik naar de bakker voor een lekker vers broodje en kocht meteen maar een voorjaarsboeket van roze tulpen. Ik heb genoten van de heldere vrieskou en de zon op mijn gezicht.
Intussen dienen zich allerlei vernieuwende ideetjes aan en heb ik zin om die de komende tijd vorm te gaan geven.
Februari, de tijd van het toenemede licht, het gevoel van een nieuw begin, maar voor nu maak ik nog maar een stevige soep en hang ik vetbollen op voor de vogels.
    

Terug-en vooruitblik

Gister ontmoette ik een“oude bekende”.
“Ik zie je nog komen”, zei hij, “op je fietsje bij Seventy."
Ja, lang geleden, maar als de dag van gisteren,  voerden  we lange gesprekken in het nachtleven van Middelburg.

Het is wel mooi om te merken dat ik me 34 jaar later, nog  steeds dezelfde voel. In wezen ben ik niet echt veranderd. Nog steeds heb ik dezelfde drive om mezelf spiritueel te ontwikkelen.

Destijds bestudeerde ik al serieus astrologie en was ik er zeker van dat er meer was tussen hemel en aarde. Ook schreef ik gedichten met het gevoel dat er ooit een boek van zou komen. Van binnen voelde ik me een schrijfster.

Ook hij had zijn idealen: filosofie studeren, muziek maken en ook: schrijven.

Tegelijkertijd en vervolgens, waren er allerlei zaken die onze tijd opslokten. Studie, werk, liefdesleven met tranendal, kinderen, een echtscheiding, kortom: het normale leven.

Toch, nu, 34 jaar later, ondanks alles wat het leven van ons heeft gevraagd, zie ik dat we hebben vastgehouden aan onze idealen. Een groot deel van die dromen hebben we zelfs gerealiseerd.

Hij is uiteindelijk toch nog afgestudeerd in de filosofie, is doorgegaan met muziek maken en probeert nog steeds om te schrijven.
Ik heb, zelfs toen ik kleine kinderen had, elke dag een uur besteed aan yoga en meditatie, terwijl ik s’avonds astrologie studeerde en het ene spirituele boek na het andere las. Uiteindelijk heb ik zelfs opleidingen gevolgd in die richting en heb er mijn beroep van gemaakt.

Wat ik wel heel grappig vind is dat hij nu het “Filosofisch Café” organiseert en ik het “Spiritueel Café”!

Intussen zijn mijn kinderen al volwassen en leiden hun eigen leven. Je zou denken dat ik nu alle tijd en ruimte heb, maar gek genoeg valt dat behoorlijk tegen. Het gewone, dagelijkse leven kost zo veel tijd! En nog steeds wordt er daarnaast van alles van me verwacht.

De afgelopen jaren vroeg ik me herhaaldelijk af: “Hoe kan dat nou? Nou komt het er nog steeds niet van om dat boek te schrijven”. Mijn tijd en energie werden versnipperd door allerlei hulp-en bijstandsactiviteiten aan de mensen om me heen. Op den duur voelde ik me uitgeput en gefrustreerd. Ik kon zelf nergens meer aan opladen en voelde me volledig opgebrand.                          

Ik moest mijn leven anders gaan inrichten, mijn prioriteiten opnieuw stellen.  

Ik werd 56 en dacht: “Stel je voor dat ik nog 20 fitte jaren voor de boeg heb, hoe ga ik die dan inrichten? 

Ga ik het zelfde doen als ik de afgelopen 30 jaar van mijn leven heb gedaan? 

Gaat een groot deel van mijn tijd op aan zorgen voor anderen? Er zijn nu de kleinkinderen en hun werkende ouders, dus : oppaswerk genoeg voor Oma.
Ik moest mensen gaan teleurstellen om voor mezelf meer rust en ruimte te scheppen.

Vorige week werd ik alweer 57, maar wanneer komt dat boek er nou eindelijk eens? 

Ik heb het gevoel dat de tijd begint te dringen.
Wanneer wordt “Later” “Nu”?

Dit moment in mijn leven vraagt om een radicale keuze: de keuze voor NU.