Higgsdeeltje.

Wetenschappers proberen om het Higgsdeeltje te vinden. Zo proberen ze om de onzichtbare werkelijkheid zichtbaar te maken. Zal dat ooit lukken met aardse instrumenten? Wie weet, maar misschien is het wel de essentie van het Higgsdeeltje, dat het onzichtbaar is, omdat het nog geen vorm heeft aangenomen, alleen maar een stuwende kracht is, om vormen mogelijk te maken.

Wat de Engelen van liefde zeggen over liefde lijkt mij wel te gaan over deze gezochte Higgs deeltjes. De belangrijkste stukjes daarin heb ik vet gedrukt:

"Liefde als expressie.

In de eerste plaats moet je weten dat liefde een expressie is, een expressie van energie. Dezelfde energie die de aarde creëerde en haar bewoners.

Deze energie komt van een chaotisch gevormd patroon in de atmosfeer, dat op weg is om te creëren voor liefde en met liefde.

Het is ordelijk en helder gemaakt door intentie. Dezelfde intentie creëerde jou en jij bent een wonder, zoals alle anderen om je heen.

Intentionele creaties zijn gemaakt voor liefde en uit liefde.

Waar is de liefde die in je hart is, gesitueerd?

Is het echt in je hart? Is het een ding dat ergens bestaat?

Overduidelijk niet, want je kunt het niet zien of vasthouden.

Het is nergens gesitueerd, want het zit niet in een  vorm, maar in bestaan, bestaan van het AL.

Bestaan van het AL, is een Zijn in energie, geen vorm. Hoewel het vorm kan creëren is Het geen vorm van zichzelf.

En wat is: Het? Het is een naam om de energie te omschrijven, in dit geval.

Het AL betekent  werkelijk alles dat er is, alles dat je je kunt voorstellen en niet kunt voorstellen, in vorm en non-vorm.

“Het bestaan van Het Zijn” is zo dichtbij als we kunnen komen, qua beschrijving.

Ervaring is de enige manier om achter de waarheid over liefde te komen.

Alleen ervaring kan jou als mens leren wat “zijn in liefde” voor jou persoonlijk kan betekenen.

Geen andere persoon kan ooit aan je uitleggen wat echte liefde betekent, maar ervaring zal dat zeker doen.

Het bestaan van Het Zijn is een pure vorm van energie, die de bron is van het universum en elk levend wezen daar in.

Er kan geen schade aan toegebracht worden, want het is de enige kracht die er bestaat. Je zou kunnen zeggen: het enige mogelijke bestaan, want liefde is alles wat er is."

Zie ook het stukje van "de Engelen van liefde over het hart", geplaatst in November.

Weerloos

Soms is de ellende die op me af komt via t.v. of verhalen van mensen om me heen zo zwaar. Dan kan ik het niet los laten en voel ik me er verdrietig of angstig door. Gister tijdens het mediteren had ik daar weer eens last van en ik vroeg aan mijn Gidsen of ze me willen helpen om daar meer weerstand tegen te hebben. Tegelijk voelde ik dat het woord  "weerstand" op zich al strijd in zich draagt. Het antwoord dat ik hoorde was:

Leven zonder weerstand is accepteren wat er is.

Leven zonder weerstand is vertrouwen dat wat er is, er is omdat het er mag zijn.

Liefde is zonder weerstand.

Liefde accepteert wat er is, omdat het er mag zijn, zoals het is.

In liefde zijn is weerloos zijn.

Accepteren wat er is...
Vertrouwen dat alles er mag zijn, vind ik moeilijk.
Kennelijk heb ik daar nog oordelen over en denk ik te weten wat goed is voor anderen. Mijn Gids heeft het niet over goed of fout, enkel over dat het er mag zijn zoals het is.
Als ik weerstand opbouw is dat vanuit angst, maar waar liefde is, kan geen angst zijn.
In liefde zijn is weerloos zijn.
Als ik werkelijk in liefde ben, dan kan ik dat accepteren.

Een sterke man.

Eindelijk kon ik de voordeur achter me dicht trekken.

Met een veel te zware koffer en reistas ging ik op weg naar de Zomerweek  in Havelte. Een negendaagse retraite met de naam  “Jij bent het op wie je gewacht hebt”.

Op het perron keek ik uit naar iemand die me zou kunnen helpen met mijn bagage en ging ik op een bankje zitten, naast een man die er sterk uitzag.

Toen de trein kwam liep hij voor me uit, keek niet naar mijn gesleep, en stapte in.

Met moeite manoeuvreerde ik mijn koffer op wieltjes, met daar bovenop de reistas, in de richting van de trein.

Er kwam nog een man aanlopen. Hij had een apart loopje, best kwiek, maar ook zag ik in één oogopslag dat hij twee kunstbenen had. Het was zichtbaar, want hij droeg een korte broek. Net onder zijn knieën begonnen de protheses die gedeeltelijk, door kniekousen bedekt werden. Tegelijk kwamen we bij de treindeur aan, net toen mijn gestapelde bagage begon te kantelen.

“Gaat het?”, vroeg hij.

“Nou, nee”, zei ik, terwijl ik probeerde het hele spul in de trein te tillen. De zwaartekracht hielp goed mee, want mijn reistas tuimelde al naar binnen.

“Weer iemand die slaaf is van zijn bagage”, zei de man, die me hielp door de tas weer op te rapen. “Wil je naar boven of naar beneden?”

“Naar beneden lijkt me makkelijker, maar  het gaat wel, hoor”.

Ik pakte de koffer op en sjouwde het trapje naar beneden af. Net toen ik terug wilde gaan om mijn reistas, kwam de man er al mee aan.

Grijnzend liep hij de trap af en beneden gekomen overhandigde hij me  de tas. Het plezier straalde van hem af.

“Alsjeblieft”.

‘Dank u wel, heel fijn”. 

 De eerste stoel was nog vrij, dus daar kon ik gelijk neerzakken, met de verbazing nog op mijn gezicht, over wat me net was overkomen. Ik voelde verwarring, verbazing en schaamte.

Toen mijn verbazing gezakt was, kwam het bij me op dat het waarschijnlijk voor die man ook geweldig was geweest.  Wat een overwinning, om een  zware reistas van een vrouw de trap af te kunnen sjouwen! Er is vast een dag geweest waarop hij dat niet had durven dromen.

Was hij daar voor mij?

 Of was ik daar voor hem?

In ieder geval: mijn Zomerweek was begonnen.

Witte duiven

In de kinderboerderij ga ik graag kijken naar de schaapjes, de geitjes, de pauwen en de kippen. Ze hebben een goed verzorgd leventje.

 Er is een sappige wei en een afdak om te schuilen. Daar staan ook de troggen met voer en de drinkbakken.

 Net voor het afdak is de grond kaal getrapt en als het regent wordt dat één grote modderpoel.

Het is trouwens niet alleen modder wat daar ligt…laten we het maar drek noemen.

Bovenop die open stal staat een duiventil. Daar wonen schitterend witte duiven.

Zij hebben daar zo hun eigen luxe leventje. Ze hebben elkaar en beneden is er eten in overvloed.

In de drinkbakken kunnen ze badderen, maar het ware feest begint voor hen pas als het geregend heeft. De drek verandert dan in een inktzwarte modderpoel met lekkere diepe plassen.

Vol overgave storten de duiven zich er in. Ze slaan met hun vleugels en trappelen met hun pootjes, gaan kopje onder en schudden zich uit. De modderspetters vliegen in het rond.

Wat een prachtig gezicht en wat verbaas ik me erover, dat ze er elke keer zo spierwit ingaan en er ook zo spierwit weer uitkomen! Schitterend wit!

Het beeld van die duiven draag ik bij me. Ik denk er regelmatig aan als ik het gevoel heb dat ik in een modderpoel terecht gekomen ben.

Wat er ook maar gebeurt, als er met modder gegooid wordt of als ik uitglijd in de drek, in wezen blijf ik altijd dezelfde.

In wezen ben ik licht en liefde.

En jij ook. 

De Engelen van liefde over het hart

In elke religie of spirituele stroming wordt gezegd dat liefde het belangrijkste is, of zelfs dat liefde alles is wat er bestaat. 

Gister was ik bij de lezing van Peter Toonen en  ook in zijn verhaal kwam er een moment waarop hij zei dat liefde de boel bij elkaar houdt. Hij zei dat het enige probleem op aarde is, dat we niet geleerd hebben om van ons zelf te houden. We voelen allemaal dat dat waar is, maar we hebben nog steeds nodig dat we daar aan herinnerd worden. Ook had hij een interessant verhaal over het hart, wat alleen maar gaat kloppen als er vanuit de ziel een wilskracht is, om het leven aan te gaan.

Wat de engelen van liefde via mij schreven gaat hier ook over:

Ze zeggen: 

"Liefde is de verbindende energie. Zonder liefde zou er totale chaos zijn.

Er zou beweging zijn, maar in geen enkel georganiseerd patroon.

Het zou eruptie veroorzaken, maar geen plan.

De liefde is de kracht die dingen laat gebeuren in vooruitgang, in elk plan dat dingen laat groeien en evolueren naar betere bestaanswijzen. Dat is waar liefde om gaat: evolutie, organisatie in beweging en groei.

“Waartoe?”vraag je.

Naar God, zou ik kunnen zeggen.

En wat is God? Totale liefde, liefde in perfectie.

We weten dat het gek klinkt, maar liefde is de adem van God, zou je kunnen zeggen, en in die adem kan iemand evolueren en groeien en worden zoals hij/zij/het: voor altijd in liefde.

Die adem gaat in en uit, voor eeuwig en eeuwig, om er voor altijd te zijn, in eeuwig bewegende beweging.

Als je lief hebt kun je voelen waar je hart gekwetst is. Als je lief hebt voel je de kneuzingen die er eerder in gekomen zijn.

Mensen raken gekwetst als ze liefhebben, als er niet op een gelijkwaardige wijze ook van hen wordt gehouden. Je kunt dan voelen waar de energie botst in de ruimte, waar die een andere energie op disharmonieuze wijze ontmoet.

Het hart als centrum.

Er is een plek die we het hart noemen. Dat is niet alleen een plek in je lichaam maar het is ook de energiebron van je hele systeem. En met systeem bedoelen we zowel je lichaam- als je ziele- energie.

Je zielsenergie is echt het hart van alles, want het is je ziel die de “besluiten van het hart” neemt. Het besluit om te leven of te sterven, maar ook hoe je gelukkig kunt leven.

Wat je gelukkig maakt is in wezen een kwestie van zielskeuzes.

Ook zorgt het er voor dat je er naar verlangt om de lessen te leren, die je nodig hebt om het niveau van je zielsenergie omhoog te brengen."

Samhain

Zaterdag 29-10-11 vierden we Samhain, in de steenkring bij de Braakman, Zeeuws Vlaanderen.
Van oudsher is dit het slachtfeest, waarop de verzwakte en oude dieren, die de winter niet zouden gaan overleven, gedood werden. Ze werden opgegeten, of gepekeld en gedroogd, als wintervoorraad.
Ook wordt er gezegd dat de dagen voorafgaand naar volle maan in November, de sluier tussen de werelden dun is. Het zou dan gemakkelijk zijn om de oversteek te maken naar de onzichtbare wereld.
We zien het thema van de dood terug in het Halloweenfeest en in Allerzielen bij de Katholieken.

In de Keltische traditie is deze volle maan het begin van het nieuwe jaar. Dit jaar valt dat op 11-11-11. Dat is dus wel een heel speciale datum!
Op de foto zie je de prachtige zonsondergang van afgelopen zaterdag.

 

Eenheid.

27-10-11

Dinsdagavond was ik bij een meditatie avond, waar we eerst praatten over de stelling: “There is only one, not two”. Vrij vertaald : “ We zijn allemaal één , niet twee” . Ofte wel: Er is alleen maar eenheid, geen dualiteit.  Het ging erover dat we onszelf als fragmenten ervaren in de wereld, maar als we zouden begrijpen dat we allemaal één zijn, zouden alle verschillen en problemen wegvallen. De aanwezigen brachten 1 voor 1, ( ja, dat gaat nou eenmaal niet anders in deze gefragmenteerde wereld) naar voren wat er in hen opkwam, n.a.v. dit idee.

Wat ik mooi vond, was dat er iemand zei: “Ik was er al, voordat ik iemand werd”. Dat verwoordt heel mooi dat we ooit eerst in die eenheid waren, voordat we ons er als individu uit kristalliseerden.

 Zelf probeerde ik te achterhalen wanneer ik dat gevoel van eenheid heb ervaren in mijn leven. Ik zei: “Als ik daarop terug kijk, zie ik dat het me overkomt. Ik heb daar geen invloed of controle op”. Toen ik er later over doorpraatte met een vriendin, kwam ik erop dat het te maken had met overgave. Juist met alles te laten vallen om die controle te kunnen hebben. De vriendin wees me erop dat er in die situaties ook een urgentie was om dat te doen. Er was een enorme druk, een spanning, waardoor ik geen kant meer op kon en dan, ja, dan die overgave aan iets dat groter is dan ik. Daar overkomt me dan ineens dat gevoel van eenheid en complete liefde.

In mijn leven ga ik uit van het principe: “Wat goed is voor mij, is ook goed voor de ander”. Dat lijkt misschien heel egoïstisch, maar zo voelt het voor mij niet, want daarmee ga ik juist ook uit van die eenheid. Alleen, ik voel sterk dat ik eerst voor mezelf moet zorgen, omdat ik mezelf zo vaak vergeet en oversla. Als Christelijk, Calvinistisch opgevoede vrouwen zijn we geleerd om dat te doen en voor mijn gevoel klopt dat niet. Ik zou dan minder belangrijk zijn dan de ander en juist in het Christendom hebben we de stelling: “Heb u naaste lief, gelijk uw zelve”. Daarin lees ik toch heel duidelijk dat er van uit wordt gegaan dat ik van mezelf houd, want  als ik evenveel van de ander houd als van mij zelf en het blijkt dan dat ik niet van me zelf houd…ja, dan is het voor die ander dus ook niet best.

Opeens begrijp ik wat er voor mij niet helemaal klopte aan wat ik iemand hoorde zeggen die ontwikkelingswerk doet. Hij zei: ”Dit is niet voor mezelf, maar voor de wereld”. Als we allemaal één zijn, dan is dat dus onmogelijk.  Dan is het: Wat ik aan de ander geef, geef ik aan mezelf.

En: Wat ik de ander onthoud, onthoud ik mezelf.

En: Wat goed is voor mij is goed voor de ander.

Ik denk  ook aan een zin uit ”Een cursus in wonderen”: Geven en ontvangen zijn één.

Ik zou het nog stukje verder kunnen doortrekken: Het is onmogelijk om iets te doen of na te laten, zonder dat dat invloed heeft op het geheel.

Maar….aangezien eenheid het enige is dat bestaat en we er dus niet echt buiten kunnen zijn...tja, hier proberen we dat met onze rechter- en linkerhersenhelft te begrijpen, maar dat gaat pas lukken als die 2 kortsluiting maken= een worden en we in een klap weer in de eenheid belanden, waar we dus eigenlijk al nooit echt weg geweest waren.

Een gechanneld stukje :Liefde overwint

Wat is channelen eigenlijk? Channelen is dat je een staat van verruimd bewustzijn bereikt, waarin je contact kunt maken met een ziel, of een energie, die niet in de aardse werkelijkheid verblijft, maar in de onzichtbare werkelijkheid. Het kan b.v.gaan om een geleidegids of energieën uit de Engelensfeer. Die contacten een naam geven is soms moeilijk, want dan moet je werken met woorden uit onze aardse werkelijkheid, die er niet altijd zo precies bij passen. Als je contact hebt kun je een channel (kanaal) zijn, voor hun informatie.

Ik heb informatie gechanneld van spirits die zich de Engelen van liefde noemden en zij legden uit hoe we als mensheid veranderd zijn in de tijd van Lemurie. Een stukje tekst waarin het een en ander kort werd samengevat zet ik hier nu neer:

Liefde overwint.

In de dagen van Lemurië waren er mensen die dachten dat ze meer wisten dan anderen en ze kwamen naar de planeet Aarde om de wezens ( the beings) van dat moment te infiltreren

De infiltraten lieten het lijken alsof ze de aardse mensen kwamen opleiden.

Ze lieten het aanzien alsof ze de aarde vooruit kwamen helpen, door hen te leren over "tijd" en "verleden" en "toekomst".

Ze braken de aardse plek in stukken, door hen te leren over "hier" en "daar".

Ze saboteerden hun vertrouwen en lieten hen denken dat ze hun kracht waren kwijt geraakt.

In zekere zin maakten ze het meer zoals je de aarde nu kent.

De kracht van creëren, omdat je bent wie je bent, is zo neergehaald door buitenaardse wezens en nog steeds zijn er krachten over gebleven die dit doen op aarde, hoewel er ook meer kennis en wijsheid naar de aarde is gekomen en het bewustzijn van wie je werkelijk bent groeit.

We weten dat jullie zullen overwinnen als menselijk ras, want jullie hebben alle kracht die jullie nodig hebben en hoeven alleen te leren om niet naar angst te luisteren, maar enkel naar LIEFDE.

We weten dat je dat kunt en helpen je wanneer het maar mogelijk is.

Alsjeblieft, luister naar je hart, eerder dan naar angst.

Leef je leven zo liefhebbend als je maar kunt en kijk niet achterom om spijt te hebben van wat je vroeger deed.

Ga verder in het licht, leef je beste leven en houd van wie je maar kunt houden.

Liefde zal overwinnen zoals het tot nu toe heeft gedaan en wij zijn hier om je aan te moedigen.